Haïti, 1962. Een man wordt uit de dood teruggehaald om onder dwang naar de hel van de suikerrietplantages te worden gestuurd. 55 jaar later vertelt een Haïtiaans tienermeisje in het prestigieuze internaat van Légion d’honneur in Parijs haar nieuwe vrienden het geheim dat haar familie al generaties lang achtervolgt. Ze heeft geen idee dat deze onthulling één van hen, een meisje met een gebroken hart, zal overhalen een onomkeerbare daad te plegen.
STARRING
Louise Labèque
Wislanda Louimat
Katiana Milfort
Mackenson Bijou
Adilé David
WRITER
Bertrand Bonello
D.O.P
Yves Cape
SOUND
NICOLAS CANTIN
NICOLAS MOREAU
JEAN-PIERRE LAFORCE
MUSIC
BERTRAND BONELLO
FILM EDITING
ANITA ROTH
PRODUCTION
MY NEW PICTURE
LES FILMS DU BAL
PLAYTIME
ARTE FRANCE CINÉMA
DISTRIBUTION
PLAYTIME (sales)
Bertrand Bonello
Bertrand Bonello werd geboren in 1968 in Nice. Hij begon zijn carrière in de muziek, werkte mee aan talrijke albums van artiesten en richtte zich vervolgens op film en regie. In 1996 regisseerde hij de korte documentaire Who I am – gebaseerd op Pier Paolo Pasolini [Qui je suis – d’après Pier Paolo Pasolini], een adaptatie van Pasolini’s autobiografische prozagedicht. Zijn eerste speelfilm, Something Organic [Quelque chose d’organique] werd vertoond op het Internationaal filmfestival van Berlijn in 1998. Zijn volgende speelfilm, The Pornographer [Le Pornographe] (2001), met Jean-Pierre Léaud, werd vertoond op de International Critics’ Week van het Filmfestival van Cannes en kreeg de FIPRESCI-prijs. In 2003 werd Tiresia geselecteerd voor de officiële competitie van Cannes. Vervolgens regisseerde hij On War [De la guerre], een film die in 2008 in de Directors’ Fortnight op Cannes te zien was. Drie jaar later werd zijn langspeelfilm House of Tolerance [L’Apollonide – Souvenirs de la maison close] opgenomen in de officiële selectie van Cannes. De film werd door critici geprezen en ontving acht nominaties voor de Franse César. In 2014 regisseerde hij Saint Laurent, eveneens geselecteerd in de officiële competitie van Cannes. De film vertegenwoordigde Frankrijk op de Academy Awards en ontving tien César-nominaties. In datzelfde jaar stelde hij zijn werk tentoon in Centre Pompidou, dat een filmretrospectieve aan zijn carrière wijdde, en bracht hij een muziekalbum uit: Accidents. Daarnaast nam hij de hoofdrol op zich in Antoine Barraud’s [Le Dos rouge]. Tegelijkertijd ging hij verder met het regisseren van muziekclips en kortfilms: Cindy, The Doll is Mine (2005) met Asia Argento, in de officiële selectie van Cannes, My New Picture (2007), Where The Boys Are (2010), Ingrid Caven: Music and Voice [Ingrid Caven, Musique et voix] (2012), vertoond in Locarno, en Sarah Winchester, Ghost Opera [Sarah Winchester, Opéra Fantôme] (2016) voor de 3e Scène, het digitale platform van de nationale Opera van Parijs. In 2016 bracht hij Nocturama uit, zijn zevende langspeler. Vandaag stelt Bertrand Bonello zijn laatste film voor, Zombi Child, die hij opnam in Frankrijk en Haïti.
FILMOGRAPHY
1998 : Quelque chose d’organique
2001 : Le Pornographe
2003 : Tiresia
2008 : De la guerre
2010 : Where the Boys Are (short)
2011 : L’Apollonide (Souvenirs de la maison close)
2012 : Ingrid Caven, musique et voix
2014 : Saint Laurent
2016 : Nocturama
2016 : Sarah Winchester, opéra fantôme (short)